مزایای استفاده از اینترنت اشیاء برای ردیابی

اینترنت اشیاء با اتصال دستگاه‌ها، جمع‌آوری داده‌ها و امکان تصمیم‌گیری هوشمندانه‌تر در حوزه‌های مختلف، مزایای تحول‌آفرینی را در ردیابی و نظارت ارائه می‌دهد. با ادغام حسگرها، اتصال و تجزیه‌وتحلیل، کاربرد اینترنت اشیاء در نظارت و ردیابی، کارایی، دقت و پاسخگویی را افزایش می‌دهد و مزایایی را ارائه می‌دهد که صنایع، جوامع و زندگی روزمره را دستخوش تغییر می‌کند. در ادامه به بررسی مزایای استفاده از اینترنت اشیاء برای ردیابی می‌پردازیم.

1. دسترسی به داده‌ها در آن واحد

یکی از مزایای کاربرد اینترنت اشیاء در نظارت و ردیابی، دسترسی به داده‌ها درآن‌واحد است. دستگاه‌های اینترنت اشیاء مانند ردیاب‌های GPS یا حسگرهای محیطی، به‌روزرسانی‌های مستمری در مورد مکان، شرایط یا معیارهای عملکرد را ارائه می‌دهند. برای مثال، در لجستیک، شرکت‌ها می‌توانند موقعیت و وضعیت دقیق محموله‌ها را نظارت کنند و از تحویل به‌موقع و پاسخ فوری به اختلالات اطمینان حاصل کنند. به طور مشابه، در مراقبت‌های بهداشتی، گجت‌های پوشیدنی فوراً علائم حیاتی بیماران را ردیابی می‌کنند و به پزشکان اجازه می‌دهند تا در مواقع اضطراری به‌سرعت مداخله کنند و خطرات را کاهش دهند.

2. بهبود بهره‌ وری

یکی دیگر از مزایای بالقوه کاربرد اینترنت اشیاء در نظارت و ردیابی، بهبود بهره‌وری است. اینترنت اشیاء فرایندهای نظارتی را که زمانی به بررسی‌های دستی متکی بودند، خودکار می‌کند و در زمان و منابع صرفه‌جویی می‌کند. در کشاورزی هوشمند، حسگرها شرایط رطوبت خاک را ردیابی می‌کنند، داده‌ها را به سیستم‌های آبیاری خودکار منتقل می‌کنند و مصرف آب را بدون نظارت انسان بهینه می‌کنند.

تنظیمات صنعتی از طریق تعمیر و نگهداری پیش‌بینی شده از مزایای اینترنت اشیاء برای ردیابی بهره می‌برند. حسگرها ناهنجاری‌های تجهیزات را شناسایی می‌کنند، زمان‌بندی تعمیرات را قبل از وقوع خرابی اطلاع می‌دهند و کاهش زمان خرابی و افزایش بهره‌وری  را تضمین می‌کنند.

3. افزایش دقت

کاربرد اینترنت اشیاء در نظارت و ردیابی دقت را نیز افزایش می‌دهد. روش‌های ردیابی سنتی مانند گزارش‌های دستی یا بازرسی‌های دوره‌ای مستعد خطاهای انسانی و تأخیر هستند. اینترنت اشیاء با جمع‌آوری دقیق و خودکار داده‌ها، این مشکلات را از بین می‌برد. به‌عنوان‌مثال، برچسب‌های RFID در انبارها شمارش دقیق موجودی را تضمین می‌کنند، درحالی‌که حسگرهای کیفیت هوا در شهرها داده‌های دقیق و قابل‌اعتماد آلودگی را ارائه می‌دهند و تصمیم‌گیری‌های سیاستی بهتری را ممکن می‌سازند. این دقت به کنترل کیفیت بالاتر و مسئولیت‌پذیری در سراسر کاربردها منجر می‌شود.